Trudno

uchwycić na  zdjęciach magię tego swetra. Uważam, że to bardzo udany i prosty model. Mógłby być zrobiony gładkim ściegiem ja jednak pododawałam gdzieniegdzie rozciągnięte oczka. Ostatnio je uwielbiam.

Dodatkowo nie zakańczałam nitek, zostawiałam je długie, dodawałam nowe nitki, aby na lewej stronie mieć takie nitkowe szaleństwo.

 Potrzebowałam na niego 8 motków wełny merino Patagonia Lana Gatto. W 100g motku jest 100m świetnej, sprężystej bardzo miłej wełny.  Rękawy robiłam na drutach 7mm,  mają na dole 30 oczek u góry 40 oczek. Zużyłam na nie po motku Patagonii. Rękawy mają ok. 70 rzędów. Przy zużyciu całego motka będą miały nieco więcej.

Dół swetra to 140 oczek. Oczek nie odejmuję po bokach swetra. Wykończenie swetra - tzw. plisa to 6 oczek przerabianych ściągaczem od razu z robionym  przodem i tyłem swetra. Tu przerabiałam już na drutach 8mm. Patagonia ma tą zaletę, że plisy nie zawijają się pod spód swetra.  Przód i tył to 3 i niecała połowa 4 motka. Gdybym tę cześć swetra zrobiła z 3 motków byłby nieco krótszy. Miałabym wtedy pełne 3 motki na zrobienie raglanowej  góry swetra.  Teraz sweter ma od dołu do pachy 55cm.  Podział 140 oczek na przody i tył swetra to:
- tył 50 oczek,
- przody po 45 oczek.
Sweter nosi się świetnie, wełna jest doskonała.
Zamierzam zrobić podobny kardigan z szarej wełny.